De jongere volgers van Antifascista Siempre zullen zich afvragen: “Xavier wie?”. In het beste geval kennen ze Xavier Waterslaeghers, het personage dat de betreurde Johny Voners speelde in F.C. De Kampioenen. Voor de oudere lezers is Xavier Buisseret daarentegen een naam als een klok. Oud-lid en ook even leider van de Vlaamse Militanten Orde (VMO), uitgever van het negationistisch maandblad Haro, medeoprichter van het Vlaams Blok, chef van ‘Jongeren Aktief’ (de voorloper van de Vlaams Belang Jongeren) en propagandaleider van het Vlaams Blok, met de ‘Zwarte Zondag’ van 24 november 1991 opgetild tot parlementslid, in 1997 veroordeeld voor zedenfeiten op twee minderjarigen (foto hierboven: Xavier Buisseret bij een Vlaams Blok-betoging in Antwerpen).
Xavier Buisseret is op 5 januari 1941 geboren in een Belgischgezinde Franstalige familie. Zijn vader werd na de Tweede Wereldoorlog veroordeeld voor economische collaboratie. Zoon Xavier Buisseret volgde enkel lager onderwijs. Als 17-jarige wordt hij lid van de Vlaams-Nationale Orde (VNO), een groep radicalen die zich afsplitsten van de Vlaamse Militanten Orde (VMO). Twee jaar later, in 1960, wordt Buisseret lid van de VMO die dan nog onder de leiding staat van Bob en Wim Maes. Xavier Buisseret loopt er zijn eerste veroordeling op, samen met nog zestien andere VMO’ers nadat ze in 1963 tientallen gevels en uithangborden in Oostende met teer besmeurden.
De VMO van Bob en Wim Maes wordt in juni 1971 ontbonden, waarna een maand later een nieuwe VMO wordt opgericht onder leiding van Bert Eriksson. In 1973 is Xavier Buisseret een van de deelnemers aan ‘Operatie Brevier’ om de stoffelijke overschotten van de in 1949 overleden priester-collaborateur Cyriel Verschaeve in het geheim van Oostenrijk naar Vlaanderen over te brengen. In april 1974 zet Xavier Buisseret Bert Eriksson aan de kant en wordt Buisseret tot oktober 1977 de onbetwiste leider van de VMO. Een periode met allerlei gewelddadige acties en een editoriaal in het VMO-blad Alarm waarin opgeroepen wordt tot een guerrilla tegen de Franstaligen (“Met alle middelen moeten wij (…) een klimaat van terreur, gevaar en onveiligheid scheppen ten opzichte van de Franstaligen en van de Vlaamse overlopers. (…) Wij bedoelen praktisch: met katapulten en moeren de ramen van villa’s kapot schieten, auto’s en bezittingen beschadigen en vernielen (…), brandstichting van privé-woningen of bedrijven die een verfransende invloed uitstralen”, enzoverder).
In oktober 1977 pakt Xavier Buisseret, samen met Roeland Raes en Siegfried Verbeke, uit met een nieuw maandblad: Haro. Buisseret, die de verantwoordelijk uitgever is van het blad, etaleert in Haro een goor antisemitisme en al even ranzige vreemdelingenhaat. Via het blad worden geluidopnames verspreid van toespraken van Adolf Hitler, Joseph Goebels en Hermann Göring, en publicaties als Stierven er werkelijk zes miljoen? en Moeder, vertel eens wat van Adolf Hitler. In het themanummer Holocaust… hoe lang nog wordt de moord op zes miljoen joden afgedaan als “fictie en manipulatie van de historische werkelijkheid”. In juni 1979 wordt Haro opgedoekt. Meerdere afbeeldingen uit Haro zijn terug te vinden in het boek van Hugo Gijsels, Open je ogen voor het Vlaams Blok ze sluit (Uitgeverij Kritak, 1994).
Xavier Buisseret is parallel met Haro ook actief bij de Vlaams Nationale Partij (VNP). Hij is in oktober 1977 één van de oprichters van de VNP, samen met onder andere Karel Dillen, Wim Verreycken en Frans Wymeersch. De VNP vormt in 1978 een verkiezingskartel met de Vlaamse Volkspartij (VVP) onder de naam ‘Vlaams Blok’. Voor deze naam vond men inspiratie bij het ‘Vlaamsch Nationaal Blok’, de vooroorlogse kartellijst waarmee het met nazi-Duitsland sympathiserende VNV in 1936 en 1939 deelnam aan de verkiezingen. Het verkiezingskartel wordt een partij, en Xavier Buisseret wordt als propagandaleider en chef van ‘Jongeren Aktief’ meteen opgenomen in het partijbestuur van het Vlaams Blok. Andere partijbestuursleden zijn onder andere Karel Dillen, Roeland Raes, Karim Van Overmeire, Gerolf Annemans, Filip Dewinter, Wim Verreycken, Frank Vanhecke, Jurgen Ceder en Patsy Vatlet.
Intussen is Xavier Buisseret een vaste klant bij het gerechtshof in Antwerpen. In 1980 staat hij er terecht in het proces over de VMO dat leidt tot een veroordeling van de VMO als privémilitie. In 1985 moet hij er zich verantwoorden voor de verspreiding van anti-joodse zelfklevers. In 1989 wordt hij er veroordeeld tot een boete voor een aanval op een homo. In 1991 wordt Buisseret er veroordeeld voor het afranselen en bestelen van een 15-jarige Marokkaanse jongen, zaak waarvoor hij een jaar later in beroep wordt vrijgesproken. Xavier Buisseret rijgt, volgens de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, vierentwintig veroordelingen aan elkaar tijdens de periode waarin hij politiek actief is.
De uitvalsbasis van Buisseret is het partijsecretariaat in de Van Maerlantstraat in Antwerpen dat hij beheert samen met Veerle Dillen, dochter van. In het maandblad van het Vlaams Blok, waar Xavier Buisseret een rubriek vult die hij ondertekent met XA4, stelt Buisseret in 1988 voor om het partijsecretariaat om te dopen tot Nationaal Secretariaat Dienst Algemene Propaganda. Afgekort is dat NSDAP, net zoals de partij van Adolf Hitler. Er is bij het Vlaams Blok plaats voor humor!
In 1991 schrijft Buisseret in het Vlaams Blok-maandblad: “Als al die gastarbeiders hier zo verdrukt, vernederd, gepest, gekleineerd worden, als al die gastarbeiders hier zo ongelukkig zijn en zich niet thuisvoelen, kan ik hen slechts één raad geven: inpakken en wegwezen.” Anno 2020 twitteren Tom Van Grieken en Dries Van Langenhove: “Weeral een rondje Vlamingen-zijn-racisten in de media. Als het hier zo slecht is, waarom komen er dan zo veel per se hierheen?” Mocht hij actief zijn met de sociale media, Xavier Buisseret zou het nu zo formuleren.
Met de ‘Zwarte Zondag’ van 24 november 1991 belandt ook Xavier Buisseret in het parlement. Het is niet echt zijn ding. “Het is algemeen geweten dat ge van een ezel geen koerspaard kunt maken. Het parlement is het parlement en daarmee is alles gezegd”, schrijft Xavier Buisseret nadat hij er anderhalf jaar heeft zitten rondkijken. Desondanks blijft hij in de Kamer van volksvertegenwoordigers zetelen tot 1997.
Er komt een einde aan Buisserets parlementaire loopbaan nadat Buisseret ervan beticht wordt in 1995 twee meisjes, respectievelijk 13 en 17 jaar oud, seksueel te hebben lastig gevallen in de kelder van het Vlaams Blok-secretariaat in Antwerpen. De moeder van een van de meisjes was Vlaams Blok-gemeenteraadslid in Kapellen. In 1997 volgt de rechtszaak achter gesloten deuren. De rechtbank hecht weinig geloof aan Buisserets uitleg dat hij het slachtoffer is van een persoonlijke afrekening vanwege een jaloerse partijgenoot. Buisseret wordt veroordeeld tot zes maanden cel met uitstel voor aantasting van de eerbaarheid, en verliest zijn burgerrechten gedurende vijf jaar. Buisseret gaat in beroep tegen dat vonnis, maar blijft niet langer parlementslid. Een jaar later wordt het vonnis in beroep bevestigd.
In 2008 wordt Xavier Buisseret opnieuw politiek actief. Hij zetelt voor het Vlaams Belang in de milieuadviesraad in Wachtebeke. Een mandaat dat hij behoudt tot 2012. Datzelfde jaar is Buisseret ook een van de gasten op een herdenking van 40 jaar Operatie Brevier, het overbrengen van de stoffelijke overschotten van priester-collaborateur Cyriel Verschaeve. Het is dan nog maar 39 jaar geleden dat die beenderen zijn overgebracht, maar van de ploeg die die operatie uitvoerde zijn nog maar twee leden in leven: Roger Spinnewijn en Xavier Buisseret. Roger Spinnewijn overlijdt een jaar later op 83-jarige leeftijd. Als in 2017 een ‘academische zitting’ over Karel Dillen ingericht wordt door het Vlaams Belang, is Xavier Buisseret een van de mensen die in een daar vertoonde video mag vertellen over zijn jaren samen met Karel Dillen.
Xavier Buisseret is maandag 22 juni 2020 bij hem thuis in Eksaarde (deelgemeente van Lokeren) overleden op de leeftijd van 79 jaar. De laatste weken ging zijn gezondheid achteruit. Een beroerte werd er teveel aan. Xavier Buisseret was geen grote politieke denker, hij was vooral een militant. Hij zei: “Vertrouw gewoon de Karel (Dillen, AS). Hij denkt en wij doen het militantenwerk.” Een oud-lid van Jongeren Aktief, Jan De Beule, getuigt: “Al snel vormden we een echte militantengroep die gevreesd werd van de kust tot in de Voerstreek en die met sterke hand door XA4 werd geleid. (…) Geen dorp of stad waar we niet met de pap of verfborstel zijn langs geweest, geen dorp of stad waar we niet van ons lieten horen.” Ook Buisserets activiteiten in Borgerhout gaan over de tong.
Zo had Buisseret – die toen in Edegem woonde – het ergens in de tweede helft van de jaren tachtig er niet beter op gevonden dan om met een geluidsinstallatie op een camionette in Borgerhout rond te rijden en door de luidsprekers het racistische De zieke-kas van De Strangers te laten schallen. Een andere strijdmakker, Bert Deckers, vertelt over het in Borgerhout plakken van affiches tijdens de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen in 1994: “Dat was plakken in ware commandostijl. Eén bestelwagen vol ‘plakkers’ en één bestelwagen vol militanten voor wanneer het fout liep met de aanwezige Marokkanen en andere verrijkers. In feite een zinloze plaktocht, want wanneer we blokje rond reden, waren de affiches al afgetrokken. Wel leuk wanneer we de ‘daders’ betrapten. Die leerden Xavier persoonlijk kennen.”
Bronnen voor dit in memoriam: De boeken van Hugo Gijsels over het Vlaams Blok (1992 en 1994), en van Marc Spruyt over het Vlaams Blok (1995 en 2000) en het Vlaams Belang (2006); AFF/Verzet (2005-2016), Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging online, getuigenissen van Jan De Beule en Bert Deckers op Facebook, en YouTube. Het in memoriam dat verscheen bij ReactNieuws en ’t Pallieterke is ondermaats. Het belang van Xavier Buisseret voor de extreme rechterzijde van het Vlaams-nationalisme kan nochtans niet overschat worden. Bij ’t Pallieterke, 25 juni 2020, eindigt het in memoriam verdoezelend en vergoelijkend met: “Als man van het (gewone) volk was hij vlot in de omgang en ieders vriend, soms met overschrijding van bepaalde grenzen. Om die reden moest hij in 1997 ontslag nemen uit al zijn partijfuncties. Hoe dan ook, als propagandaleider heeft Buisseret in ieder geval zijn steentje bijgedragen tot de doorbraak van het Vlaams Blok. Laat ons hem vooral herinneren voor zijn ongebreidelde inzet voor zijn geliefd Vlaanderen.”
Antifascista Siempre 